Cebule pachnące czule

Tulipany, szafirki, narcyzy czy hiacynty, a także lilie, dalie oraz begonie zaliczane do roślin cebulowych i bulwiastych mają w naszych ogrodach ugruntowaną pozycję. Ale ich lista jest znacznie dłuższa. Coraz częściej przydomowe rabaty ozdabiają bardziej egzotyczne gatunki, a także nietypowe odmiany tych, które są u nas zadomowione od wieków. Ich atutem są nie tylko soczyste, intensywne barwy, można do nich zaliczyć także efektowne kształty, które dodadzą ogrodowi wyjątkowości. Warto sadzić je w dość dużych grupach. Dobierzmy je tak, by zdobiły ogród przez cały sezon. Nie zapominajmy, że cebule są one przysmakiem gryzoni, dlatego najlepiej umieścić je w koszyczkach. Tulipan Greiga Paciorecznik Szachownica cesarska Rośliny cebulowe w naszym ogrodzie Tulipan Greiga Walory dekoracyjne tulipanów doceniamy od wieków. Do dyspozycji mamy bardzo wiele odmian, które są zaliczane do różnych grup, w zależności od ich pochodzenia. Do szczególnie efektownych i mniej znanych należą tulipany Greiga. Wyróżniają je liście, które są bardzo charakterystyczne – szerokie i z wyrazistymi przebarwieniami. Będą ozdobą rabat zanim pojawią się kwiaty, które także przyciągają wzrok za sprawą nietuzinkowej urody. Są bowiem stosunkowo duże i dzięki szeroko otwartym kielichom mniej typowe. Ich kwitnienie rozpoczyna się pod koniec kwietnia i na początku maja. Osiągają wysokość od 20 do 40 cm. Niskie można sadzić nawet w wysokich donicach i skrzyniach na tarasie lub balkonie. Tak jak inne tulipany najlepiej rozwijają się na stanowisku słonecznym lub lekko zacienionym. Nawet przez wiele lat można je uprawiać w tym samym miejscu.    Paciorecznik ogrodowy, czyli kanna Będzie ozdobą naszego ogrodu w pełni sezonu letniego i jesienią, kwitnie bowiem od lipca do października. Należy do roślin bardzo okazałych – wysokość niskich odmian dochodzi do 1 m, a wysokich nawet do 2 m. Zachwyca efektownymi kwiatami, które mogą być białe, żółte, pomarańczowe, różowe czy w wielu odcieniach czerwieni – nie tylko jedno-, ale też wielobarwne. Kłącza sadzimy tuż po pierwszych przymrozkach, bo roślina by zakwitnąć, musi rosnąć w gruncie co najmniej przez pół roku. Szachownica cesarska O jej urodzie decydują usytuowane na długich – osiągających nawet do 1 m wysokości – pędach kwiaty i liście. Dzwonkowate, zwisające kwiaty tworzą koronę wokół wieńczących roślinę pióropuszy lancetowatych liści. W zależności od odmiany mają od 2 do 12 kwiatów. Wzrok przyciąga nie tylko efektowna forma kwiatostanów szachownicy, ale również ich kolorystyka – to soczysta czerwień, pomarańcz czy żółć. Kwiatami możemy cieszyć się między kwietniem a czerwcem. Rośliny będą dorodne, jeśli zapewnimy im bardzo żyzne i przepuszczalne podłoże oraz słoneczne stanowisko. Zadbajmy o ich regularne nawożenie, dzięki temu będą mogły rosnąć w jednym miejscu nawet kilkanaście lat bez konieczności ich przesadzania. Jeśli będziemy wykopywać cebule, róbmy to ostrożnie, są bowiem bardzo wrażliwe na uszkodzenia. Szachownica cesarska należy do roślin, którym zagrażają wiosenne przymrozki, na zimę warto ją okrywać, np. liśćmi czy stroiszem.   Czosnek karatawski Czosnek olbrzymi Czosnek złocisty Rośliny cebulowe Czosnek olbrzymi Atutem czosnku olbrzymiego są wznoszące się wysoko ponad inne rośliny efektowne kwiatostany przyjmujące postać kuli o średnicy 15-20 cm. Osadzone na wyjątkowo długich pędach, które osiągają nawet 150 cm wysokości są efektowną ozdobą rabat. Czosnek olbrzymi dobrze wygląda w towarzystwie niższych roślin, choćby zadarniających bylin. Kwitnie od maja do końca czerwca. Jego walory estetyczne nie znikają nawet po zaschnięciu kwiatostanów – doskonale sprawdzą się w suchych bukietach. Po przekwitnięciu i zaschnięciu liści cebul nie trzeba wykopywać, przesadzanie jest konieczne dopiero po kilku latach. Czosnek karatawski W ogrodach skalnych doskonale sprawdzi się czosnek karatawski. Roślinę podobnie jak czosnek olbrzymi wyróżnia kulisty kwiatostan. Jednak jego średnica jest znacznie mniejsza i osiąga około 10 cm. To również gatunek znacznie niższy – osiąga tylko do 30 cm wysokości. Szarobiałe, z czasem różowiejące kwiaty cieszą nas swoją urodą na przełomie maja i czerwca. Ich dekoracyjność wzmacniają szerokie, mięsiste liście w delikatnym szaroniebieskim odcieniu. Są okazałe nawet po przekwitnięciu rośliny, jednak wówczas warto je usunąć, bo będą osłabiać cebule. Czosnek karatawski może w jednym miejscu rosnąć 3-4 lata, po tym okresie warto zmienić mu stanowisko. Cebule należy wykopać latem i ponownie posadzić na przełomie września i października. Zawsze wybierajmy słoneczne stanowisko i przepuszczalne, bogate w wapń podłoże. Cebule umieszczamy na głębokości 15-20 cm, co 20 cm. Czosnek karatawski podobnie jak inne gatunki wydziela filocydy o właściwościach bakteriobójczych, co odstrasza szkodniki. Czosnek złocisty Do licznych odmian czosnków ozdobnych, które uczynią nasz ogród oryginalnym, można z pewnością zaliczyć czosnek złocisty. Jego atutem jest przede wszystkim oryginalna barwa w bardzo intensywnym odcieniu słonecznej, złotej żółci. Kwiaty zebrane są w formie baldachów o średnicy dochodzącej do 10 cm na końcach pędów. Roślina osiąga wysokość do 25- -30 cm. Kwitnie od połowy maja przez czerwiec. Jej ozdobą są też szerokie lancetowate liście w kolorze niebieskawozielonym, które zasychają po przekwitnięciu. By cieszyć się efektownymi kwiatami, wybierzmy dla czosnku złocistego słoneczne stanowisko i przepuszczalną, bogatą w wapń glebę. W jednym miejscu mogą rosnąć nawet przez 3-4 lata. Później należy je przesadzić. Cebule o obwodzie około 5 cm najlepiej posadzić w październiku. Jeśli zima jest bezśnieżna, roślinie może zagrażać mróz, dlatego warto jej zapewnić ochronę w postaci stroiszu, drobno mielonej kory lub liści. Kamasja Pustynnik Śnieżnik Rośliny cebulowe PustynnikDo najpopularniejszych gatunków pustynnika można zaliczyć himalajski, olbrzymi, wąskolistny lub Olgi. Te okazałe, pochodzące z Azji rośliny zachwycają nie tylko egzotycznymi kwiatostanami, ale też wysokością. W zależności od gatunku ich pędy dorastają nawet do 200 cm wysokości, z czego około 40-60 cm zajmują wydłużone kwiatostany w kształcie kłosa. Kwiaty rozwijają się stopniowo, od dołu. Ich atutem jest także soczysta barwa – w odcieniach żółcieni, pomarańczy, a także delikatnej bieli i pastelowego różu. Są ozdobą ogrodu w czerwcu i lipcu. Będą efektowne, jeśli zapewnimy im słoneczne stanowisko oraz żyzne i przepuszczalne podłoże. Po kwitnieniu, tak jak u innych cebulowych, ich liście zasychają i zanikają części naziemne, dlatego warto sadzić je w towarzystwie bylin oraz traw. Ich karpy umieszczamy w ziemi we wrześniu. Ochronę przed mrozem zapewni im np. warstwa stroiszu. Kamasja W zależności od gatunku osiąga 40-100 cm wysokości. Jej pędy są zakończone kwiatostanami w kształcie grona utworzone z licznych kwiatów o średnicy 4-8 cm, które mogą być białe lub w różnych odcieniach koloru niebieskego, np. blado- czy fioletowoniebieskie. Ich kwitnienie przypada na maj oraz czerwiec. Po przekwitnięciu należy je ściąć, by nie osłabiały cebuli. Osłabione kwitnienie oznacza, że trzeba zmienić kamasji stanowisko. Wówczas na początku lipca powinno się wykopać cebule i do jesieni przechowywać w przewiewnym pomieszczeniu w temperaturze 15-20°C. Sadzimy je w nowym miejscu od końca sierpnia aż do października. Roślina dobrze się ukorzeni, jeśli zostanie dokładnie przykryta. Ochronę w postaci liści czy zmielonej kory warto zapewnić jej także zimą i podczas wiosennych przymrozków.   Śnieżnik Jest idealny, jeśli chcemy ożywić nasz ogród wczesną wiosną zanim pojawią się w nim inne rośliny. Kwiaty śnieżnika ozdobią go bowiem już w marcu i kwietniu. Do dyspozycji mamy kilka gatunków – lśniący, Sardyński czy Forbesa. Są to rośliny bardzo niskie – osiągają 10-15 cm wysokości. Ich pędy kwiatowe zwieńcza grono gwiazdkowatych kwiatów w kolorze niebieskim, białym, lekkoróżowym czy fioletowoniebieskim. Łodygi z kwiatami są otoczone 2-4 wąskimi liśćmi. Śnieżniki doskonale wyglądają w grupach – można z nich zaplanować kwiatowy dywan na trawniku lub wypełnić skalniak. Należy im zapewnić słoneczne stanowisko, chociaż dobrze poradzą sobie także w lekkim półcieniu. Równie ważna w ich uprawie jest gleba – powinna być lekka, próchniczna i przepuszczalna. Cebulki sadzimy w połowie września blisko siebie w odległości około 5 cm, na głębokości 5-10 cm. Warto je wówczas zasilić nawozem zawierającym fosfor i potas.